ARA VERELİM BİRAZ

Yine uykusuz bir gecenin sabahındayım. Aklımda sürekli sen, hayalinle geçiyor zaman; farkına varamıyorum. Uyuyamıyorum...
 
Uykusuzluktan bitkin düşmüşüm. Bir tebessümün geliyor veya güzel vakit geçirdiğimiz zamanlar. Unutuyorum yorgunluğumu. Senden başka hiçbirşey hissedemiyorum. Öylesine dolmuşum, öylesine benimsemişim seni.
 
Düşünmek istemiyorum, aklımdan anlık olsun silmek istiyorum, sensiz çok kısa bir süre. Faydasız olmuyor, yapamıyorum. Gecenin ardından nasıl güneşin doğmaması imkansızsa işte öyle imkansız birşey istiyorum, seni istediğim gibi.
 
Mesafeler girdi artık aramıza. Ayrı yapabileceğimizi deniyoruz. Bunun adına da ara vermek koymuşuz. Bitti demenin biraz daha basit ve acısız yolu, sanırım bitmesine kendini alıştırmaya başlamak... Zamanla alışıyor insan ama dinlediğin bir şarkının notasında film geriye sarıyor.Tüm güzellikler, iyi ve kötü günler birlikte olduğumuz her saniye gözünün önünden geçiyor, gözlerin doluyor. Tutamıyorsun kendini, keşkelerin damla damla gözünden düşerken. Keşke bitirmeseydik, böylesine büyük bir sevginin katili olmasaydık, keşke... Ama nafile sende biliyorsun bir defa bitti mi tekrar başlamayacağını. Hala deli gibi sevsekte, her geçen gün sevgimiz kat kat artsada, hayalinden yoksun geçiremesek dahi zamanı, olmayacak.
 
Sadece düşüncelerimizde yan yana, hayallerimizde birlikte olacağız. Hiç gerçekleşmeyeceğini bile bile... Bütün güzellikleri, yapamadıklarımızı, orada yaşayacağız baş başa... Dilimizden dökülen güzel kelimelerle sevgimizi anlatmayı, mutluluğumuzun devamını, belki de kavga etmeyi...
 
Biliyorum eskisi gibi olmayacak... Gidiyorum artık sol tarafından. Sürgün ediliyorum en çok sevdiğim yerden... Başka bir yerde yaşayamayacağımı bilmeden...