Kadınlarımız Her Gün Katledilen Bizim Kadınlarımız…

Ne gariptir insan ne sevmesini bilir ne sarmasını. Ne gariptir insan, dünya ya tamamlanmak için geldiğini bile bile yakar yarısını. Ne gariptir insan karısı, kızı, bacısı feryat mıdır ömrünün yarısı? Ne gariptir insan ne acizdir insan. Sahi ne geçti eline canlı canlı yaktığın can değil miydi? Yok muydu hiç hayali aldığı nefes nefes değil miydi? Yok muydu elini açtığı bir Allah, inandığı peygamber kızını omuzlarında taşıyan seninde inandığın peygamber değil miydi ? Hadi diyelim ki değildi Allah bile irade özgürlüğü vermişken, peki ya senin kendinde bulduğun had neyin haddiydi ? Sahi senden farkı neydi? Bedeni zayıftı sen kolla sen koru diye belki, ama onu da böyle naif yaratan yine Allah değil miydi? Sahi ona zulmetmen gücün yettiği için verilmiş bir hak gibi mi geldi sana? Gözündeki yaş, gönlündeki yas sana nasıl keyif verebildi?

Bu dünya yalnız sana ait olsa tek yaratmazmıydı seni? Değilmiydi yalnızlık Allaha mahsus nedir bu sana ben dedirten, nedir bu Allaha kendini ortak koşturan cehaletin?Yok mu sende kalmadı mı din iman? Tarlada ırgat, yatakta avrat, dizine alıp başını okşadığın evlat… Kadınlarımız her gün katledilen bizim kadınlarımız…
Her gün haberlerde, her gün gündemde kadın cinayetleri, kadın tacizleri, her gün haberlerde öldüresiye dövülmüş bir can. Ülkecek bize kanıksatılmaya çalışılan bu kurban bizim yarınımız, güneşimiz, yarimiz, anamız, aşımız belki gözümüzde akamamış yaşımız yuvamız aldığımız nefesimiz, nefesimiz...