Yokluğun kaldı yine gözlerimde.
Sana söyleyemediğim ne varsa,
Yazıyorum yine sen olan şiirlere.
Senden başka yok ki zaten kalbimde, kalemimde.
Adın dilimde, aşkın kalbimde.
Ama tek içini döken kalemim.
Ondada bitip tükenmiyor ki sevgin.
Hatırladıkça içimi acıtansın sen zalim.
Neden diye sorduğum, sorduğumla kaldığım, cevap bulamadığımsın.
Bazen adına çizgi çektiğim.
Ardından adını tekrar geçtiğimsin.
Yokluğun bile seni unutturmaya yetmiyor.
Gözyaşım, kelimelerin yetmediği yerde,
Süzülüp dudaklarıma mühür vuran bir şey artık benim için.
Her aklıma geldiğinde kalemimin ucuna düşen bir sel olan gözyaşlarım,
Dağılan umutlarıma hayal kurduruyor bazen.
Ama seni yazmam, anlatmama engel olmuyor.
Hayalin hiç aklımdan çıkmıyor.