Tanrı Misafiri

Dar geliyor ruhuma bu şehrin sokakları
Çıkmazlar hayatımın sonuna çıkıyor
Biz ki bu dünyanın ebed yolcuları
Gel, bu merdiven sonsuzluğa çıkıyor.

Yok mu sesimi hissedecek mısralarda?
Ezelden gelen bir ateşle yanıyorum
Sonsuzluğun sonunu düşlediğim zamanlarda
Kendimi yok edecek rüyalar görüyorum 

Bunca yıldır yaşadım karanlığın ortasında
Bekleme, ışığı ortaya çıkar insan yanarsa
Yağan yağmur yüreğime dokunur, görüyorum
Karanlıktan geldim yine karanlığa gidiyorum.

Soluğumu bir nebze hafiflet ey Tanrı misafiri
Al, at omuzlarımdan bu yükü kaldıramıyorum 
Anlam veremezken yeryüzüne saniye aralarında 
Kendime varken yine kendimden siliniyorum. 

Burada dur, daha ileriye gitme 
İçimin hıçkırıkları kulaklarını yakmasın
Ve sen kalbimden içeriye hiç girme 
Varlığın enkaz altında kalmasın.