SAHİL KASABASI

Yolunu kaybetmiş kuşlar esiyor alçaklar da

Ağaçların dalları kalabalık

Gürültülü deniz huzuru fısıldarken

Aklım sıcak düşüncelerle yoğun,

Ufuklara saplanan alacakaranlık vakti

Büyük yalnızlık,

Binaları çekerken üstüme üstüme

Bu şehirde kimsesiz kalmış

Küçük bir çocuk gibiyim

Bir sahil kasabasında

Durmadan arıyorum seni gündüz gece

Kimbilir belki şuan kokun saklıdır

Kulağıma gelen ıslık sesinde

Belki biraz önce dudaklarının izi kaldı

Yere yatan cam kırıklarında

Belki daha dün senin gözyaşlarını yuttu

Şimdi benim için ıslanan dağlar

Kimbilir belki bu şehir

Gerçekten de hayallerimin şehridir

Sen varsın ya içinde

Biraz sonra serinlik dağılır vücuduma

Üşümeye başlarım

Seni ararken yollarda,

Pusu kurar ıssız karanlıklar

Ama ben yinede

Sanki her an her yerden çıkacakmışsın gibi

Seni beklerim beklemek isterim

Bir sahil kasabasının ortasında

Birdenbire gözlerini açarken anılar

Bilir misin bilmem

Yüreğime ilk kez güneş gibi

Doğduğun o günü

Hatta güneş bile kıskanmıştı seni

Tabi o zamanlar

Hüzün ve kederin lafı geçmiyordu benden

Biz diye bir şey olacağına

O kadar inanmıştım ki

Şimdi ise,

Hani hiç yaslamadın ya başını

Ağır yanık bir sızı kaldı omuzlarımda

Boynu bükük yaşıyor kollarım

Hiç olmazsa son kez bu şehirde,

Canıma batsa kirpiklerin

Son kez sessizliğini duyabilsem derinliklerimde

Son kez tir tir titresem karşında çıt çıkaramadan

Hiç olmazsa son kez,

Doya doya kaybolabilsem yüzünde

İşte bu yüzden, bir sahil kasabasında

Sadece bakabilmek için gözlerine

Durmadan arıyorum seni gündüz gece