Geçim Derdini Kalbinden At!

Ey evlat! O’nu anman kalbini O’na yaklaştırır. Ve yakınlık evi­ne girersin, misafiri olursun. Her misafire ikram edilir, bilhassa pa­dişahın misafirine. Ne zamana kadar bu şahı bırakacak, bayağı mülk ve dünya sahipleri ile olacaksın? Yakında onlar ile aran açı­lacak, mülk ve sahipleri gidecek. Yakında âhireti görürsün ve o za­man sanki dünya hiç yokmuş gibi, âhiret ise sonsuz olur.

*** 

Benden kaçmayınız; elimde dünyalık yok. Fakat yanımda çok zenginler var. Onlar hem sizden hem de şarkta, garpta bulunanlar­dan zengin. Ancak sizi istemem sizin için oluyor; iplerinizi bükmek­teyim.

*** 

İcatçı olma, Allah’ın dininde olmayan şeyleri yapmaya çalışma. Elinde iki adil şahit olsun; biri Kitap, öbürü de Sünnet. Bunlar se­ni Rabb’ine ulaştırır. Ama sen bunu anlamadan icat çıkarmaktasın. Elinde iki şahidin var: Biri zayıf aklın, öbürü de şahsî arzun. Şüp­hesiz bunlar seni ateşe iter; Firavun, Haman ve onların tebaasına katar. 

*** 

Kaderi hüccet olarak ele alma; bunu kimseye kabul ettiremez­sin. Sana en çok gereken ilim mektebine girmek, öğrenmek; sonra amel etmektir. Daha sonra da ihlâs. Bir şey ki, sana lâzım olduğu hâlde gelmiyor, onu ara. Bütün gücünü ilme ve amele harca. İlmi­ni ve amelini dünyaya harcama. Bu gücün, her zaman devam etmez, tükenir. Kuvvetini faydalanacağın şeylere harca. 

Bu arada biri kalktı, vecde kapılmıştı. Mevzu dışı sordu:

“Şu gelinin bahtı için ona gerekeni söyle!” Şu cevabı aldı: 

“Sevgi şahtan başlar, sonra zifaf.”

***

Ey evlat! Kendini Hakk’ın rızasına ver. Gayretli ol; O’nun rızası­na kavuşursun, senden razı olur. O senden razı olunca sever. Geçim kederini kalbinden at. Allah rızkını gönderir. Bir şey seninse yormadan gelir. Bütün maksatları kalbinden çıkar. Bir gayen kalsın, o da Aziz ve Celil olan Hak. Bunu yaparsan O, her derdine yeter. İstedi­ğin, en çok yarayan şey olmalı. Himmetin dünyaya olursa onunla ka­lırsın, âhirete olursa âhiretle kalırsın; halkı istersen zaten onlarla be­rabersin, şayet arzun Hak Teâlâ olursa dünya ve âhirette O’nunla beraber olursun.

(Fethu'r Rabbani / Abdülkadir Geylani)